Mag-apura. Pagmamadali. Pumunta. Gawin. Kamtan. Ayusin. Ilan sa iyong mga araw ang nagsisimula sa mga kaisipang tulad nito ang panagtutuunan ng iyong isip? Ang pagiging nasa gulang ay minarkahan ng mga panggigipit ng napakaraming dapat gawin at hindi sapat na oras. May mga takdang petsa, mga kailangang bayaran, mga taong kakausapin, at mga bagay na humihingi ng ating atensyon.
Kailangan nating paalalahanan—tulad ng ginawa natin noong tayo ay mga bata pa—minsan ay oras na para magpahinga, kahit na hindi natin nagawa ang listahan ng mga gawain. Ang mga alagad ni Jesus ay malulusog na lalaki na may lakas at kasanayan, ngunit maging sila ay nabigla sa hirap ng pag-asikaso sa patuloy na daloy ng mga pangangailangan. Napansin ito ni Jesus at tinawag sila upang mapag-isa at makapagpahinga.
Gaano man kalaki ang ating kapasidad, lahat tayo ay may limitasyon. Kahit na ang mga may napakalaking enerhiya at pagnanasa ay nangangailangan ng oras upang magpahinga. Ang pangangailangang lumayo ay tanda ng ating kawalang-hanggan, hindi kabiguan.
Si Jesus ay natulog at gumugol ng oras na mag-isa upang muling magtipon at magpahinga. Gumawa Siya ng mga plano para sa Kanyang mga disipulo na gawin din ito. Ang kanyang modelo at imbitasyon ay nariyan din para sa atin. Alam Niyang kailangan namin ng oras para magdahan-dahan.
Kung ikaw ay pagod na, paano ka maaaring imbitahan ni Jesus na lumayo at magpahinga sa Kanyang presensya? Habang tumitingin ka sa paligid at nakikita ang iba na pagod at may mabigat na dala-dala—maaaring hindi pa nga humihinto sa pagkain—paano mo sila pagpapalain sa pamamagitan ng pagtulong sa kanila na makapagpahinga?
